Osobę zatrzymaną należy niezwłocznie pouczyć o przysługującym jej prawie do:
- pomocy adwokata lub radcy prawnego – tzn. zatrzymany ma mieć niezwłoczną możliwość skontaktowania się z adwokatem lub radcą prawnym, np. telefonicznie,
- bezpłatnej pomocy tłumacza – jeżeli osoba zatrzymana nie włada w stopniu wystarczającym językiem polskim w mowie i piśmie, ma prawa żądać obecności tłumacza przy czynnościach procesowych z nią wykonywanych,
- dostępu do pierwszej pomocy medycznej – jeśli tego wymaga zatrzymanemu powinna zostać udzielona pomoc medyczna.
- wysłuchania – tzn. może złożyć oświadczenie w związku z zatrzymaniem lub odmówić jego złożenia oświadczenie powinno zostać zapisane w protokole zatrzymania,
- zawiadomienia o zatrzymaniu osoby najbliższej dla zatrzymanego, także pracodawcy, a w przypadku obcokrajowca również na jej żądanie umożliwienie kontaktu z właściwym urzędem konsularnym lub przedstawicielstwem dyplomatycznym
- otrzymania odpisu protokołu zatrzymania,
- złożenia zażalenia do sądu na zatrzymanie – w terminie 7 dni od zatrzymania, osoba zatrzymana lub jej pełnomocnik mogą złożyć zażalenie, jeśli zatrzymanie było niezasadne lub niezgodne z obowiązującym prawem, a także w razie gdy dokonano czynności zatrzymania w sposób nieprawidłowy.
Zatrzymanie osoby nie może trwać dłużej niż 48 godzin, liczonych od dokładnej godziny zatrzymania wpisanej w protokole. W tym czasie organy prowadzące śledztwo lub dochodzenie mogą dokonywać czynności z osobą zatrzymaną np. przesłuchać ją. Po przeprowadzeniu tych czynności osoba zatrzymana powinna być niezwłocznie zwolniona, chyba że prokurator wnioskuje o tymczasowe aresztowanie. Wówczas, od chwili gdy wniosek prokuratora zostanie przekazany do sądu, czas zatrzymania może zostać przedłużony o 24 godziny. W związku z tym, okres zatrzymania może wynieść maksymalnie 72 godziny, po upływie których, jeśli sąd nie zezwoli na tymczasowe aresztowanie, zatrzymany powinien być niezwłocznie zwolniony.
