Zgodnie z obowiązkami nałożonymi na gminy, jednym z ich zadań jest zapewnienie wsparcia osobom, które napotykają trudności w reintegracji po zwolnieniu z zakładu karnego. Co ciekawe ustawodawca nie określił, aby pomoc ta była udzielana osobom opuszczającym areszty śledcze, tym samym zawężając kategorię odbiorców działań Ośrodków Pomocy Społecznej.
Nie istnieją konkretne przepisy określające czas, przez jaki osoba może otrzymywać wsparcie społeczne po opuszczeniu zakładu karnego. Dlatego kontynuowanie trudności w adaptacji do życia poza więzieniem może być podstawą do korzystania z pomocy. Kluczową rolę odgrywają tutaj pracownicy socjalni, których zadaniem jest wspieranie procesu adaptacji, szczególnie w aspektach zawodowym i mieszkaniowym.
Osoby te wymagają wsparcia w reintegracji społecznej i adaptacji do nowych warunków życia. Pomoc obejmuje wsparcie materialne, doradztwo, prace socjalne oraz terapię. Głównym celem pomocy społecznej jest zapobieganie marginalizacji tych osób, ich izolacji społecznej oraz przeciwdziałanie problemom takim jak alkoholizm i narkomania.
Osoba odbywająca karę pozbawienia wolności w zakładzie karnym nie ma prawa do świadczeń z pomocy społecznej. To prawo zostaje przywrócone po opuszczeniu zakładu karnego, jednak wymaga ponownego ubiegania się o nie. Wyjątkiem jest sytuacja odbywania kary w systemie dozoru elektronicznego, gdzie kara odbywana jest poza zakładem karnym, na przykład w domu. Osoby tymczasowo aresztowane mają zawieszone prawo do świadczeń z pomocy społecznej na czas aresztu, które zostaje przywrócone po ich zwolnieniu.
Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na latach 2018-2030